Hij weet dat hij een mens is tussen muren,
omringd door schermen van cement,
magnetische velden waarop hij speelt,
sporen elektronica die hem ontroeren
– Toch beweegt er
iets van jaren als de regen op het raam ontwaakt,
net boven de vochtige weide staat de zon,
als hem doet weten dat hij een mens, de humus,
net als hij gebouwd uit aarde,
dan jubelen de zaden in zijn bloed, de bloemen in zijn
botten
zachte ontploffing,
regen van klaprozen zingt in het lijf bij zonsopkomst,
en in zijn spieren juicht het dierenrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten